همسر رفت ماموریت .محمدجواد تازگیها موقع رفتنش بیقراری میکنه و خداحافظی رو برای همسر سخت میکنه (دستش درد نکنه .شاید باعث شه این همسر یه فکر اساسی در مورد کارش بکنه) امروز هم پشت در یه قشقرقی به پا کرد بود که بیا و ببین اشکش سرازیر بود و یه شلوارک آبی و یه لنگه کفشش هم توی دستش که بابا منم ببر.آخر سر وساطت منو قبول کرد و قرارشد بزاره باباش بره عوضش من ببرمش خیابون.

بنده خدا همسر با گرفتن روادید نفهمید چجوری درو بست و خودشو به پارکینگ رسوند فکرکنم از سه طبقه پله پرید پایین از هولش.

ماهم یه چند دقیقه بعد آماده شدیم و رفتیم سوپری سر کوچه محمدجواد تا قفسه چیپسها رو دید گفت "برام چیپس میخری؟"من هم با اینکه با خرید هله و هوله زیاد مواقق نیستم ولی برای اینکه حواسشو پرت کرده باشم قبول کردم  . چند تا چیز هم برای خونه خریدیم و برگشتیم خونه.

چیپسها رو باز کردیم و دوتایی مشغول خوردن شدیم(جای شما خالی...)که یکدفعه چشمم افتاد توی چشمای محمدجواد چشمهاش سرخ و پر از اشک بود ونزدیک بودکه اشکش بچکه روی چیپسها با ترس پرسیدم"چی شده ؟ گیر کرده توی گلوت ؟" آب دهنشو به زور قورت داد و گفت "نه .بابا کجاست؟"

خلاصه کلی طول کشید تا حال و هوای این پسر بابایی رو عوض کردم.که همسر زنگ زد ازش خواستم با محمدجواد حرف بزنه. محمدجواد تا گوشی رو گرفت و صدای باباشو شنید گفت "بابا من گریه کردم بعد چیپس خوردم مامان گفت بابا زود میاد ولی تو چه جوری رفتی توی تلفن؟"

موندم بخندم یا گریه کنم از دست این پسر .

پ.ن.

?- راستی من از اون پست فراخوان نتیجه خاصی نگرفتم . در ضمن از لطف همگی تون ونظر مثبتتون ممنونم اما بیشتر دنبال کشف عیوب و نواقص و انتقادات بودم تا تایید.

?- وقت نشد در مورد هدیه تولدم (هدیه همسر)بنوویسم .توی پست بعدی مینویسم در موردش.