دیشب شب فوقالعاده ای داشتیم مادر و پدر و خواهر و برادر همسر ومادر و پدر و خواهرها و برادر من افطاری منزل ما بودند.
دیروز از صبح که بیدار شدم مشغول تدارک مراسم شب بودم تقریبا عصر بود که مادرم تلفن زد و گفت "اگر کاری داری برای کمک بیایم"من هم از خدا خواسته قبول کردم .وقتی مادرم آمد اعتماد به نفس عجیبی در خودم احساس کردم والبته کمک مادرم کارها را برایم خیلی راحتتر کرد.هنوز هم وقتی در کنار مادرم آشپزی میکنم احساس کاراموزها را دارم وهمه چیز را می پرسم انگار نه انگار که چند سالی است خودم به تنهایی آشپزی کرده ام.
برای افطار سوپ جو وشله زرد به همراه نان و پنیر و سبزی و خرما و زولبیا و بامیه و( آش دوغ که مادر همسر آوردند) وبرای شام هم چلو کباب کوبیده(که البته کباب را همسر از بیرون گرفتند)وسالاد و ماست و موسیر و ژله.
بعد از شام هم بستنی و شیرینی خامه ای (که پدرم آوردند) و چای .فکرش را بکنید چه اوضاعی بود .
از آنجا که خانمهاو آقایان از بدو ورود از هم جدا شدند خانمها فرصت پیدا کردند کلی صحبت کنند وبخندند و با هم راحت باشند . خواهر همسر و خواهر بزرگتر من هم ظر فها را شستند و در حین شستن ظرف کلی شوخی کردند و خندیدند و مدام به هم میگفتند (خواهر اینقدر ریا نکن).
محمد جواد هم که اصلا شام نخورد .نمی دانم چرا چند وقت است اینقدر با من مهربان شده و مرا با الفاظی مثل(مامان خانومی) یا (مامان جونم) خطاب می کند !! خدا به خیر کند.
خلاصه وقتی که مهمانها رفتند کلی من و همسر در دلمان احساس شادی کردیم .شادی از اینکه این همه شادمانی در خانه ما و میهمانی ما برای عزیزانمان بوجود آمد.البته به نظر می رسد خبر های خوشی هم در راه باشد.
امروز صبح باخبر شدیم خواهر همسر در آزمون کارشناسی ارشد قبول شده.
خودم هم که همین امروز از جواب امتحاناتم باخبر شدم قبول شده ام با نمره های خوب(خدایا شکرت).
کلمات کلیدی:
